โดดเดียวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพไร้จุดหมาย
น้องนุ้ยถอดใจ หมดแรงพลัง พอดีพี่ชายมาช่วยไว้
มาคอยเกื้อหนุนให้พอมีหวัง ขอนไม้ผุพังยังมีใจ
ปริ่มปริ่ม จะจมอยู่รอนรอน ต้องเป็นภาระให้พี่ชาย
รับน้องเอาไว้ลอยไปด้วยกัน น้องนุ้ยก็เพียงตัวน้อยน้อย
สองมือสองเท้า รับมาไม่ทัน เราสองช่วยกัน ทั้งกายและใจ
(*) ต่อให้เรือลำใหญ่แล่นมา ให้ผ่านเลยไปไม่เอ่ยคำขอร้องใคร
เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ จะไม่แลมองเรือลำไหน
โอบกอดไว้แม้คลื่นลูกใหญ่ซัดมา
เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ สุดแต่ลมแต่ฝนแต่ฟ้า
โปรดเมตตาสองเราไม่อยากพรากกัน
โดดเดียวเดียวดายในท้องเล ลมพัดลมเพ ไปตามกระแส
น้องนุ้ยอ่อนแอแต่ยังซึ้งใจ เพียงเรามีกันคอยดูแล
ถึงลมฝั่งฝันหรือจมหาย ไม่ว่าอย่างไรเราพาไปด้วยกัน
(ซ้ำ * ) ....
เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ จะไม่แลมองเรือลำไหน
โอบกอดไว้แม้คลื่นลูกใหญ่ซัดมา
เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้ สุดแต่ลมแต่ฝนแต่ฟ้า
โปรดเมตตาสองเราไม่อยากพรากกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น